Evlilikler her zaman başarılı bir şekilde devam etmeyebilir ve sona ermesi gerekir. Boşanmak da evlilik kadar doğal bir olaydır. Evliliğin sona ermesi kimi zaman rahatlatıcı olabilirken kimi zaman da oldukça stresli bir süreç olabilmektedir. Boşanma kararını veren çiftler, suçluluk, öfke, korku, utanç, endişe gibi acılı ve zorlu birçok duyguyla başetmek durumunda kalabilirler. Çocuklu ailelerin boşanması durumunda bu stres genellikle daha da yoğun olarak yaşanır.
Çiftler bazen boşanma kararını verme sürecinde bir terapi desteği alırlarken bazı durumlarda ise “evli” olma halinden çıkarak yeniden “bekar” bir hayata uyum sağlama sürecinde bireysel olarak destek almaktadırlar.
Boşanmayı izleyen değişikliklere uyum sağlamak zaman alabilmektedir. Çoğu zaman boşanmayı taşınma, çevre ve sosyal ortam değişikliği, finansal endişeler de takip edebildiğinden bu sürecin çok kolay geçmemesi olağandır. Boşanma sonrasında alınan psikolog desteği, bireye, söz konusu değişikliklerle başetme becerileri kazandırarak yeni bir yaşam kurma ve boşanmanın negatif etkilerini atlatma konusunda yardımcı olabilir. Bireyler, kendilerine dair farklı bir içgörü kazanarak bu geçiş dönemini kendileri için bir gelişim fırsatı olarak değerlendirebilirler.
